عنوان فیلم«جهان دیروز» است. درآن رئیس جمهوری فرانسه الیزابت دو رنسی را در سه روز پایان دوره‌اش می‌بینیم. بیمار است و قصد ندارد برای بار دوم نامزد شود. همچنین دوست دارد وقتش را به دخترش اختصاص دهد. اما اطلاعات قطعی به او می‌رسد که یک رسوایی نامزد مورد اعتمادش برای جایگزینی را بازنده می‌کند. عقب‌نشینی می‌کند و فضا به نفع نامزد راست افراطی می‌شود. آیا بر تصمیم خود برای دوری گزیدن و عزلت نشینی ادامه می‌ماند یا برای بستن راه خصم وارد انتخابات می‌شود؟
تاکنون پیش نیامده زنی رئیس جمهوری فرانسه شود. اما داستان فیلم به آنچه اکنون در جهان واقع جریان دارد نزدیک می‌شود. چه بسیارند نامزدهایی که به دلیل رسوایی مالی یا جنسی ناچار به کناره‌گیری شدند پس ازآنکه دریک قدمی بردن مسابقه انتخاباتی بودند؟! در بین چهار نامزد زن کنونی مارین لوپن قوی‌ترین نامزد است. زنی کهنه‌کار که حزب را از پدرش ژان ماری لوپن به ارث برد، سیاست‌مداری که به تندروی موصوف بود پیش از آنکه افرادی نژادپرست‌تر و تندروتر از او در صحنه ظاهر شوند. شانس زیادی برای رسیدن به دوره دوم انتخابات دارد. آیا راه «الیزه» را براو خواهند بست؟
در انتخابات پیش مارین در دوره دوم با مکرون روبه روشد. و از او شکست خورد. همسایه‌های اروپایی می‌گویند، فرانسوی‌ها هنوز این فکر را که زنی برآنها حکومت کند نپذیرفته‌اند. ادیت کرسون تنها زنی بود که بیست سال پیش به نخست وزیری رسید. و عاقبت به خیر نشد. پس از ترک منصب کتابی منتشرکرد و در آن با نام و ماجرا به ده‌ها وضعیت منفی اشاره می‌کند که تنها به دلیل زن با آنها روبه روشده.
آرلت لاگیه رهبر حزب کارگران مبارز اولین زن فرانسوی بود که نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. این درسال ۱۹۷۴ روی داد و کمی کمتر از یک میلیون رأی به دست آورد. او رکوردار نامزد شدن است؛ شش دوره. در هر دوره رأی بیشتری می‌آورد. و در آخرین دوره شش میلیون نفر رأی خود را به او دادند. بعد هم خسته شد و پرچم را به جایگزینش ناتالی آرتو، یکی از چهار نامزد کنونی داد.
آرلت بین فرانسوی‌ها با نام کوچک و جان‌سختی قاطر شهرت یافت. بعد از او نام‌های زنانه اندکی ظاهر شدند. برجسته‌ترین آنها سگولن رویال، نامزد حزب سوسیالیست که ۱۷ میلیون رأی به دست آورد. سال ۲۰۰۷ سارکوزی او را مغلوب کرد. بعد سال‌ها تغییرکرد و اینک سوسیالیست‌ها باز هم زنی را برای انتخابات کنونی نامزد کردند. اما فاصله‌هاست میان دیروز و امروز! نامزد آن ایدالگو، شهردار پاریس در وقت اضافه بازی می‌کند و پنالتی‌ها به دادش نمی‌رسند. و براساس نظرسنجی‌ها او بیشتر از ۲ درصد آراء را از آن خود نخواهد کرد.
آرلت، نامزد سرسختی که هشتاد سالگی را پشت سرگذاشت کجاست؟ اخبار حکایت دارند او به طور منظم به دفتر کارش در مقر حزبش رفت و آمد می‌کند و بر نشریه‌اش نظارت دارد. در گفت‌وگویی که اخیراً منتشر شده می‌گوید، با آنکه می‌دانست بازنده است، اما وارد شش انتخابات شد. پیروزی نیازمند سرمایه اجتماعی است که از پایین جاری می‌شود و قدرت را به طبقه کارگر می‌دهد. «آزادسازی کارگران باید به دست خودشان صورت گیرد». این چنین از مارکس آموخت. نیز می‌گوید، زن بودنش رفتار و تعامل مخالفانش با او را تغییر نداد. برخی زن‌ها بیشتر از مردها با او مردانه برخورد کردند. یکی از روزنامه‌نگاران زن یک بار از او پرسید: «چرا تن‌نمایی نمی‌کنی؟».