حزب کمونیست چین شی جین پینگ را هم تراز با مائو دانست

حفظ این قدرت هم محسوب می‌شود.”

دکتر چونگ ‌جا‌یا، استاد دانشگاه ملی سنگاپور معتقد است که اقدام اخیر آقای شی او را از رهبران قبلی چین متمایز می‌کند.

دکتر چونگ گفته است ” هو جینتائو و جیانگ زمین [رهبران سابق] هرگز به اندازه آقای شی اقتدار همه‌جانبه نداشتند. با این حال، مشخص نیست که آیا آنها در صورت داشتن فرصت‌های مشابه، تمایلی به انجام این کار داشتند یا نه.”

او می‌افزاید: “مطمئناً در حال حاضر تاکید زیادی روی آقای شی به عنوان یک شخص وجود دارد و ناظران این روند را زیر نظر دارند که چه اندازه نهادینه خواهد شد.”

هم دنگ و هم مائو که عامل تصویب قطعنامه‌های قبلی بودند، از آن به عنوان وسیله‌ای برای گسستن از گذشته و گام گذاشتن در مسیری جدید استفاده کردند.

اولین مصوبه از این دست که در نشست عمومی حزب در سال ۱۹۴۵ به تصویب رسید، به مائو کمک کرد تا رهبری خود را تحکیم بخشد و زمانی که در سال ۱۹۴۹ ایجاد جمهوری خلق چین را اعلام کرد، از اختیارات کامل برخوردار بود.

هنگامی که دنگ در سال ۱۹۷۸ رهبری را به دست گرفت، مصوبه دوم را در سال ۱۹۸۱ به تصویب رساند که در آن از “اشتباهات” صورت گرفته در طول انقلاب فرهنگی مائو بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ انتقاد شده بود. در جریان انقلاب فرهنگی، میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند. دنگ همچنین با این مصوبه، چارچوب اصلاحات اقتصادی چین را تعیین کرد.

به گفته آقای نی، برخلاف قطعنامه‌های قبلی، آقای شی با این مصوبه در پی ادامه زمامداری خود است.

به هر حال، سند مربوط به موقعیت آقای شی در زمانی منتشر می‌شود که چین به یک قدرت جهانی تبدیل شده است – وضعیتی که حتی چند دهه پیش هم قابل تصور نبود.

به گفته دکتر چونگ، “کشور چین در نقطه‌ای قرار گرفته که اکنون می‌تواند به رشد چشمگیر در اقتصاد، ارتش و به رسمیت شناختن موقعیت خود به عنوان یک قدرت بزرگ نگاه کند، در حالیکه موقعیت حزب کمونیست چین و تشکیلات رهبری ظاهرا با مخالفتی مواجه نیست.”

او می‌افزاید: “از برخی جهات می‌توان گفت که حزب کمونیست همراه با آقای شی در راس آن به اوج موفقیت برای حزب و چین دست یافته است.”

با این حال، نباید این واقعیت را نادیده گرفت که تحولات سیاسی می‌تواند “غافلگیرکننده” باشد و علیرغم همه شواهد حاکی از استحکام رهبری آقای شی در آینده قابل پیش‌بینی، هر اتفاقی ممکن است روی دهد.

آقای نی می‌افزاید: “سیاست نخبگان چین مبهم است، بنابراین چیزهای فراوانی در این زمینه وجود دارد که برای ما شناخته شده نیست.”