✍️ سپیده سعیدی
فارغ از این ذهنیت کلیشه‌ای که چه تعداد از کاندیداهای انتخابات شورای شهر تهران را مردان تحصیلکرده با سوابق کاری مدیریتی و اجرایی تشکیل داده‌اند، بی‌حساب و کتاب و دو دو تا چهارتا نگاهی به توانمندی و ظرفیت کاندیداهای زن بیندازیم.
این روزها تهران بیش از ابرسازه‌ها به اکسیژن نیاز دارد و شاید بتوان بی‌محابا و حتی شاعرانه گفت نیاز به گل و طراوت دارد؛ به بوستان‌هایی مملو از کودکان خوشحال و در حال بازی و امنیتی تمام و کمال به ژرفای امنیت آغوش یک مادر. حال بر این باوریم که نیاز شهر به زنان آینده‌نگر برای احیای محله‌ها بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. انتخابات شورایاری‌های تهران در پیش است و از مجموع ۵ هزار و ۷۰۰ نفری که ثبت‌نام کردند حدود ۲۰درصد زن هستند. این در حالی است که هم اکنون ترکیب شورایاران در تهران به گونه‌ای است که ۱۱درصد از شورایاران زن هستند. تهران ۳۵۲ محله دارد و برای این محله‌ها ۳هزار و ۱۸۶ شورایار انتخاب خواهد شد. این وضعیت در پایتخت در حالی رقم خورده است که در فاصله چندسال اخیر زنان در دهیاری‌ها خوش درخشیدند و توانستند سهم بیشتری از مدیریت دهیاری‌ها را از آن خود کنند.
روند حضور زنان در مدیریت روستایی و در قامت دهیار در ۵ دوره شوراهای شهر و روستا روندی صعودی است؛ به گونه‌ای که در دوره اول شوراها تنها ۱۵۰ زن دهیار داشتیم. در دوره دوم دهیاران زن به ۴۰۰ نفر افزایش یافتند. همچنین در دوره سوم باز هم روند صعودی برای این بخش شاهد بودیم و ۸۸۸ زن دهیار شدند.
این نشان می‌دهد امید مردم به مدیریت متفاوت زنان بیش از پیش شده و احتمالا نتیجه قابل قبولی دریافت کرده‌اند. در فاصله سال‌های ۹۰ تا ۹۳ رشد ۷۴درصدی برای دهیاران زن رقم خورد. ۹٫۶درصد از کرسی دهیاری‌های کشور را زنان از آن خود کرده‌اند و در این دوره از شوراها ۳هزار و ۵۷۶ زن دهیار شده‌اند.
اما به طور کلی دو مقوله یعنی «دهیاری» و «شورایاری» ارتباط مستقیمی با مقوله زندگی دارند. زندگی در محله‌ها جریان دارد و زنان بیشترین زمان خود را در محله زندگی خود می‌گذرانند. عمده‌ترین فعالیت‌های روزمره از رساندن بچه‌ها به مدرسه یا بردن بچه‌ها به تفریح و پارک گرفته تا خرید خانه بردوش بسیاری از زنان است و آنها بیشترین زمان خود را برخلاف مردان که در محل کار می‌گذرانند در محله زندگی می‌گذرانند. بنابراین بیراه نیست اگر بگوییم زنان شهر را بیشتر و بهتر می‌فهمند. زنان با شهر زندگی می‌کنند. زنان شهر به همراه کودکان‌شان یا در دوران بارداری با روح و جسم خود معضلات مهندسی و فنی شهر را لمس کرده‌اند و با محدودیت‌هایی در محله مواجه شدند؛ حال اگر در تهران زنان بیشتری بتوانند به شورایاری‌ها راه یابند از آنجایی که بیشتر با مشکلات محله‌ها سر و کار دارند گزارش‌ها و نقدهای بهتری به مدیریت شهری ارائه کرده و از همین طریق اعضای شورای شهر و مدیران شهری در صدد رفع آن برمی‌آیند. باید به این نکته توجه کنیم که زنان بیشتر شهر را زندگی می‌کنند تا مردان…قطعا بسیاری کاندیداهای زن انتخابات شورایاری محله با انگیزه‌های دلسوزانه‌تر و بالاتر وارد این عرصه شده‌اند.