✍🏻 حسین یزدی
روسیه در قرن ۲۱ هم دست از تجاوز که عادت همیشگی تاریخی این کشور برای گسترش مرزهایش بوده دست بر نداشته و پوتین هم راه اسلاف خود را می‌رود اما با روش‌های اشغالگری که آن را نوین کرده است.
آخرین موارد دست اندازی روسیه به سرزمین‌های دیگر ملل در قرن ۲۱ مربوط به زمانی هست که مردمان گرجستان و اوکراین به خیابان‌ها آمدند و دولت‌های تحت‌الحمایه روس‌ها را ساقط کردند و روسیه هم برای فاصله انداختن بین خودشان و آن دولت‌هایی که دیگر به آمریکا و ناتو نزدیک شده بودند و برای روس‌ها غریبه محسوب می‌شدند دست به اشغالگری زد و جمهوری‌های حائل را ایجاد کرد.
در زمان شوروی سابق روس‌ها تعداد بسیاری از شهروندان خود را در جمهوری‌های شوروی و به خصوص در مناطق مرزیشان با آن جمهوری‌ها ساکن کردند و هم بافت جمعیتی این جمهوری‌ها را برای کنترل آنان تغییر دادند و هم کاری کردند که اگر هر اتفاقی هم افتاد و شوروی نابود شد این جمهوری‌ها در آینده وابسته به آنان بمانند.
روسیه پس از سقوط شوروی برای اینکه بتواند در این جمهوری‌ها مداخله کند همه روس‌های بیرون از سرزمین روسیه را شهروند خود اعلام کرد و برای آنان پاسپورت روسی هم صادر کرد و قوانینی را تصویب کرد که اگر منافع روس‌ها در هر کجای دنیا به خطر افتد این کشور به عنوان حافظ منافع آنان اجازه مداخله برای حمایت از آنان را دارد.
و با همین استدلال آبخازیا را از گرجستان جدا و یا بهتر است بگویم آن را اشغال کرد،گرجستانی که مردمش دولت وابسته به روسیه را ساقط کرده بودند و به یک دولت غربگرا رأی داده بودند و از همان روزهای کشمکش‌های گرجستان و روسیه بر سر منطقه روس‌نشین آبخازیا کلید خورد.
و در نهایت پس از چند سال جدال سیاسی روسیه و گرجستان و دخالت‌های روسیه و حمایت ازاستقلال‌طلبان آبخازیا که نام آن منطقه را به اوستیای جنوبی تغییر داده بودند و خواهاناستقلالش بودند، گرجستان سرکوب تجزیه‌طلبان اوستیای جنوبی را آغاز کرد اما یک آتش‌بساعلام شد و پس از اعلام آن آتش‌بس در تاریخ ۷ اوت ۲۰۰۸ نیروهای ارتش گرجستان در یکعملیات غافلگیرانه، شهر چخینوالی را تصرف کردند که به درگیری نظامی روسیه و گرجستانمنجر شد و فردای آن یعنی در ۸ اوت ۲۰۰۸ میلادی، روسیه در واکنش به حملهٔ ارتش گرجستان،بخشی از نیروهای خود را در مرز با اوستیا قرار داد و سپس تانک‌های روسیه وارد شهرچخینوالی شدند.
دمیتری مدودف، رئیس‌جمهور وقت روسیه، این اقدام روسیه را در جهت دفاع از شهروندان روسیساکن در اوستیای جنوبی عنوان کرد.
میخائیل ساکاشویلی رئیس‌جمهور گرجستان اعلام کرد: گرجستان از خود در برابر حملاتروسیه دفاع خواهد کرد.گرجستان همچنین اعلام کرد که هواپیماهای جنگی روسیه را در فرودگاه بین‌المللی تفلیس بمباران کرده است. روسیه هم در پاسخ به مقاومت‌های ارتش و مردم گرجستان ناوهای جنگیش را به بنادر گرجستان در حاشیه دریای سیاه اعزام کرد.
در ۲۶ اوت و ۳ سپتامبر ۲۰۰۸ روسیه و نیکاراگوئه استقلال اوستیای جنوبی را به رسمیت شناختند. اما اعضای ناتو، اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای دیگر جهان آن را بخشی از گرجستان می‌دانند که به دست روسیه اشغال شده است.
مقامات گرجستان، اوستیای جنوبی را یک سرزمین اشغال شده توسط روس‌ها اعلام کرده‌اند، همچنین در خلال این سال‌ها که آبخازیا به دست نیروهای متجاوز روس اشغال شده است شایعاتی در مورد پیوستن احتمالی اوستیای جنوبی به فدراسیون روسیه شنیده شده است.
و روسیه بار دیگر مشابه همان بلایی که بر سر گرجستان آورده بود در سال ۲۰۱۴ و در زمانی که از مبارزات بدون خشونت و دموکراسی‌خواهانه مردم اوکراین شکست خورده بود و دولت دست نشانده‌اش ساقط شد، با این کشور کرد.
روس‌ها در ابتدا کماندوهایشان را با اونیفورم‌های بدون اتیکت و خودروهای بدون پلاک وارد استان‌های روس نشین کریمه، دونتسک و لوهانسک کردند و کنترل این مناطق را در دست گرفتند، مناطقی که استان‌های خودمختار اوکراین بودند و به دلیل اینکه اکثر جمعیت آنان روس بودند به طور کامل در ارتباط و نزدیک به دولت روسیه اداره می‌شدند و با مردم روسیه در رفت و‌آمد وداد و ستد می‌بودند ولی باز هم روس‌ها برای انتقام از مردم اوکراین که دموکراسی غربی را به استبداد سنتی شرقی ترجیح داده بودند و برای فاصله گرفتن از ناتو و ایجاد مناطق حائل بین خود وسرزمین‌های حوضه غرب وارد این سه استان شدند و پس از مدتی کشمکش چون کریمه محل استقرارناوگان روسیه در دریای سیاه بود و به این شبه جزیره از نظر ژئوپولتیکی بسیار نیاز داشتند در تاریخ ۱۷ مارس ۲۰۱۴ دولت خودمختار کریمه یک همه‌پرسی برای الحاق به فدراسیون روسیه برگزار کرد و اعلام کرد که با ۹۶ درصد آرای مردم کریمه، این شبهه جزیره به خاک روسیه الحاق شده است و یا بهتر است بگوییم که روسیه این بخش از سرزمین اوکراین را اشغال کرده است.
همچنین در روز ششم آوریل ۲۰۱۴ شبه‌نظامیان روسیه در سه شهر لوهانسک، خارکف، و دونتسک در شرق اوکراین وارد شدند و اقدام به تصرف ساختمان‌های دولتی کردند و خواستاربرگزاری همه‌پرسی در مورد پیوستن این مناطق به روسیه شدند. در سال ۲۰۱۴ و در پی بحران کریمه(۲۰۱۴) و در ادامه تحولات اوکراین، روز ۱۲ مه ۲۰۱۴ شهرهای دونتسک و لوهانسک برایتأسیس دو جمهوری جدید شاهد برگزاری همه پرسی کسب استقلال از کی یف بودند که برگزارکنندگان آن همه پرسی‌ها به استقلال دونتسک و لوهانسک را اعلام کردند و مدعی شدند که نزدیک به ۹۰ درصد رأی دهندگان این دو منطقه به استقلال آنان رأی داده‌اند.
و حالا پس از ۶ سال روسیه می‌خواست با اشغال اوکراین دولتی دست نشانده در آن مستقر کنداما ناتو ایستادگی کرد و با یک جنگ روانی در رسانه‌ها روسیه را از این تصمیم خود پشیمان کردند و امروز که روسیه دیگر اوکراین را ملحق شده به ناتو و یا هم پیمان با آن می‌پندارد تنها راه پیش روی خود را برای هم مرز نشدن با ناتو جدا کردن رسمی دونتسک و لوهانسک همچون آبخازیا از طریق شبهنظامیانش می‌داند و در همین راستا نمایندگان مجلس دومای دولتی روز سه شنبه با اکثریت آراء پیش نویس قطعنامه ای که به درخواست ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری این کشور برای به رسمیت شناختن استقلال جمهوری های خود خوانده دونتسک و لوهانسک تهیه شده بود، راتصویب کردند.
جنگ در اوکراین به طور قطع با هجوم نظامی ارتش روسیه و حرکت یگان‌های این کشور به سمت کیف، آنگونه که روسیه طراحی کرده بود دیگر پیگیری نخواهد شد و از این بعد اگر اوکراین رضایت به جدایی این دو جمهوری را ندهد باید شاهد نبردهایی بین این دو جمهوری که همان ارتش روسیه ولی به نام آنان هست با اوکراین شرحه شرحه شده به دست روسیه خواهیم بود و بهتر است که اوکراین به این جدایی رضایت دهد و کشوری با ملتی یک پارچه اوکراینی را نوسازی و به سمت تأسیس دولت-ملت مدرن حرکت کند.