به گزارش پایگاه خبری مبین۲۴، آمریکا و آلمان، پرتاب موشک ماهواره‌بر سیمرغ۳ توسط ایران را محکوم کردند و هر دو کشور مدعی شدند که ایران با این اقدام قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد را نقض کرده است.
این قطعنامه در پی توافق هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵ در سال ۲۰۱۵ صادر شد.
احمد حسینی، سخنگوی بخش فضایی وزارت دفاع ایران پنجشنبه ۹ دی از “پرتاب سه محموله تحقیقاتی توسط ماهواره‌بر سیمرغ” خبر داده بود.
اعلام این خبر باعث شد تا یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بار دیگر بر نگرانی‌های ایالات متحده از برنامه فضایی ایران تاکید کند.
یک سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا این اقدام را ناقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت دانست.
این سخنگوی وزارت امورخارجه آمریکا که نامش منتشر نشده، گفت: ”ایالات متحده همچنان از توسعه پرتاب‌کننده‌های فضایی ایران به عنوان اقدامی قابل توجه در راستای اشاعه تسلیحات هسته ای، نگران است.”
وزارت خارجه آلمان هم از خبر پرتاب موشک ایرانی به مدار زمین ابراز نگرانی کرده است.
خبرگزاری رویترز به نقل از یک دیپلمات آلمانی این اقدام را نقض قطعنامه های شورای امنیت عنوان کرد.
به گفته این مقام آلمانی، برلین از ایران خواسته است تا از پرتاب موشک های ماهواره‌بر خودداری کند.
ایالات متحده مدعی هست که ایران می تواند در آینده با تغییر کاربری موشک های به کار گرفته شده برای پرتاب ماهواره به مدار زمین، از آن برای حمل کلاهک هسته ای استفاده کند.
آمریکا همچنین تحریم‌هایی را علیه صنعت فضایی ایران و برخی مدیران آن اعمال کرده است.
ایران چنین کاربردی را رد می کند و می گوید در پی به دست آوردن تسلیحات هسته ای نیست.
همچنین ایندیپندنت ادعا کرده با استفاده از فرمول ساده بررسی خط سیر یا تراژکتوری موشک‌های بالیستیک به‌راحتی می‌شود دریافت که چنانچه موشک ماهواره‌بر سیمرغ مانند یک موشک بالیستیک با زاویه‌ای متفاوت شلیک می‌شد، مرحله دوم آن می‌توانست هرگونه هدف در شعاع حدود ۵۰۰۰ کیلومتری از ایستگاه فضایی امام خمینی در سمنان (محل پرتاب این ماهواره‌بر)، از پایگاه هوایی نیروی هوایی آمریکا در جزیره دیگو گارسیا تا پایگاه‌های نظامی‌اش مانند لیکن‌هیث (Lakenheath) و میلدنهال (Mildenhall) در انگلستان را بزند.
این رسانه اضافه کرده است: تقارن پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ با مذاکرات هسته‌ای وین بی‌آنکه پیش‌تر برای آن برنامه‌ریزی صورت گرفته یا محموله خاصی چون ماهواره‌های تحقیقاتی در نظر گرفته باشد، بی‌شک در راستای فشار بر کشورهای ۱+۵ و به‌خصوص ایالات متحده آمریکا در جریان این مذاکرات است، فشاری در پاسخ به تلاش ایالات متحده آمریکا برای اجبار ایران به کنار گذاشتن برنامه‌های موشکی‌اش، برنامه‌هایی که تنها ابزار دفاعی ایران در برابر نیروهای نظامی تا بن دندان مسلح کشورهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای ایران است.