✍️پال رینکون/دبیر اخبار علمی، بی بی سی نیوز
کشورهای جهان سرانجام بر سر پیمانی برای کاهش خطرات تغییر اقلیم در اجلاس کاپ۲۶ در گلاسگو به توافق رسیدند.
توافق گلاسگو اولین معاهده اقلیمی است که صریحا قصد کاهش مصرف زغال، بدترین عامل گازهای گلخانه ای، را دارد.
این توافق همچنین برای کاهش سریع‌تر تصاعد فشار می آورد و قول کمک مالی بیشتری به کشورهای درحال توسعه برای انطباق با آثار تغییر اقلیم را می دهد.
اما این تعهدات برای محدود کردن میزان افزایش دمای زمین نسبت به دوران ماقبل صنعتی به ۱.۵ درجه سانتیگراد کافی نیست.
تعهدی برای ترک مصرف زغال که در پیش نویس اولیه جای گرفته بود به دلیل مخالفت هایی به رهبری هند کنار گذاشته شد.
بهوپندر یاداو، وزیر امور اقلیم هند، پرسید که کشورهای درحال توسعه چگونه می توانند قول کنار گذاشتن زغال و سوبسید سوخت های فسیلی را بدهند درحالی که “هنوز باید به دستور کار توسعه و ریشه کنی فقر رسیدگی کنند.”
در پایان کشورها موافقت کردند به جای “کنار گذاشتن” زغال مصرف آن را “کم کنند” که با یاس شماری از کشورها روبرو شد.
آلوک شارما وزیر دولت بریتانیا که ریاست کاپ ۲۶ را به عهده داشت گفت که از نحوه شکل گیری حوادث “عمیقا متاسف” است.
با این حال او گفت حیاتی است که از توافق گلاسگو به عنوان یک کل حفاظت شود.
آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد گفت: “سرنوشت سیاره شکننده ما به مویی بند است. همچنان درحال کوبیدن به در فاجعه اقلیمی هستیم.”
“وقت آن است وارد حالت اضطراری شویم، در غیر این صورت شانس ما برای رسیدن به صفر خالص، صفر خواهد شد.”
سیمونِتا سوماروگا وزیر محیط زیست سوئیس گفت: “باید یاس عمیق خود در مورد تضعیف بیشتر عبارت بندی مورد توافق، در مورد زغال و سوبسید سوخت های، که محصول فرآیندی غیرشفاف بود ابراز کنیم.”
او افزود: “این ما را به هدف ۱.۵ درجه نزدیک تر نمی کند، بلکه رسیدن به آن را سخت تر می کند.”
کشورها به عنوان بخشی از توافق قول دادند سال آینده برای کاهش بیشتر گازهای گلخانه ای به منظور تحقق هدف ۱.۵ درجه بار دیگر دیدار کنند. مطالعات نشان می دهد اگر تعهدات فعلی اجرا شود میزان افزایش دما ۲.۴ درجه سانتیگراد خواهد بود.
دانشمندان می گویند در صورتی که میانگین افزایش دما از ۱.۵ درجه فراتر رود ساکنان زمین احتمالا شاهد آثار خطرناک تغییر اقلیم از جمله موج های بسیار شدید گرما قرار خواهند بود.
کشورهای درحال توسعه هم از پیشرفت کم در مورد بندی که “ضایعات و خسارات” خوانده می شود ناراضی اند. هدف این بند، پرداخت غرامت از سوی کشورهای ثروتمند به فقیرتر برای مقابله با آثار تغییر اقلیم است که به تنهایی قادر به تطبیق با آن نیستند.