افزایش گازهای گلخانه‌ای در جو زمین تعادل طبیعی این کره را بر هم زده و دمای آن را بالا برده است. حال رسانه‌ها می‌نویسند که تنها ۱۸ ماه دیگر برای نجات کره زمین فرصت هست. این هشدار چقدر جدی است؟
این خبر بد از کاخ باکینگهام در لندن به بیرون درز کرده است. شاهزاده چارلز، ولیعهد بریتانیا، گفته است: «من تقریبأ مطمئن هستم که در ۱۸ ماه آینده مشخص می‌شود که آیا ما می‌توانیم گرمایش کره زمین را در سطحی که بتوانیم روی آن زندگی کنیم، حفظ کنیم یا خیر.»
شبکه خبری بی‌بی‌سی گفته‌های شاهزاده چارلز را با عنوان “تنها ۱۸ ماه برای نجات زمین فرصت داریم” منتشر کرده و با یک پژوهشگر آلمانی هم گفتگو کرده است.
این پژوهشگر آلمانی پروفسور هانس یوآخیم هلن‌هوبر، از پژوهشکده پیامدهای تغییرات آب‌وهوایی پوتسدام، گفته است: «از سال آینده دیگر نمی‌توانیم آسیب‌های کره زمین را ترمیم کنیم و اگر به مسیر کنونی ادامه دهیم تا سال ۲۰۲۰ ضربه‌‌ای کاری به آن می‌زنیم که منجر به مرگ آن خواهد شد.»
به نظر می‌رسد ولیعهد بریتانیا و پروفسور هلن‌هوبر دلایلی موجه دارند. آنها می‌گویند جامعه جهانی باید هرچه سریعتر گام‌های بلندی برای جلوگیری از تولید گازهای گلخانه‌ای بردارد.
هانس-اتو پورتنر، اقلیم‌شناس آلمانی و یکی از مدیران کارگروه بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی در سازمان ملل، به دویچه‌وله می‌گوید: «در مقایسه با دوران پیش از انقلاب صنعتی، هرچه زمین گرم‌تر می‌شود وضعیت خطرناک‌تر می‌شود. هر چه بیشتر هم صبر کنیم، کنترل این شرایط سخت‌تر می‌شود.»
از زمان انقلاب صنعتی در بریتانیا و سال ۱۷۸۴ که ماشین بخار اختراع و تکمیل شد، تولید گازهای گلخانه‌ای که در جو زمین انباشته می‌شوند، هر سال بیشتر شده است.
تولید غیرطبیعی دی‌اکسید کربن از آغاز انقلاب صنعتی تا سال ۱۸۷۰ میلادی کره زمین را دو درجه گرم‌تر کرد. این گرمایش تعادل طبیعی کره زمین را بر هم زد و در یک سال بعد به وضوح خود را نشان داد.
در سال‌های دهه ۱۹۹۰ میلادی اتحادیه اروپا برای نخستین‌بار به این فکر افتاد که با کنترل تولید گازی دی‌اکسید کربن، این افزایش دما را محدود کند.
ولفگانگ اوبرگاسل، پژوهشگر سیاست‌های آب‌وهوایی، به دویچه‌وله می‌گوید: «بعد از آن ده سال طول کشید تا اروپا موفق شد سایر کشورهای جهان را متوجه اهمیت این موضوع کند.»
جامعه جهانی سال ۲۰۰۹ میلادی در کنفرانس اقلیمی کپنهاک توافق کرد که مانع از افزایش دمای کره زمین بیش از دو درجه دیگر شود. از آن زمان به بعد تقریبأ برای همه روشن بود که گرم‌تر شدن زمین، آن‌هم دو درجه بیشتر، پیامدهای سنگینی برای جانداران این کره خواهد داشت.
دوره‌های طولانی خشکسالی، بارش‌های سیل‌‌آسا، آتش‌سوزی جنگل‌ها، آب شدن یخ‌های قطبی و افزایش سطح آب دریای آزاد و موج گرما در همه نقاط جهان محسوس است.
توقف شرایط کنونی نیازمند عزم جزم سیاستمداران تمامی کشورهای جهان، به ویژه کشورهای بزرگ مانند آمریکا، چین و هند است. ولفگانگ اوبرگاسل، پژوهشگر تغییرات اقلیمی، می‌گوید : «جامعه جهانی توافق کرده است که در فاصله سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ میلادی امکان تلاش بیشتر کشورهای جهان برای متوقف کردن گرمایش جهان را بررسی کند.»
او معتقد است اگر تا سال ۲۰۲۰ میلادی اتفاقی نیافتد نمی‌توان باور کرد که سیاستمداران واقعأ متوجه اهمیت این موضوع شده‌اند و حاضرند کاری بکند.